Μιχάλης Μούτσελος, ’03: Το σχολείο με πήρε από το χέρι και με οδήγησε στην ακαδημαϊκή μου καριέρα

Μιχάλης Μούτσελος, ’03: Το σχολείο με πήρε από το χέρι και με οδήγησε στην ακαδημαϊκή μου καριέρα

Ο Μιχάλης Μούτσελος, απόφοιτος των Εκπαιδευτηρίων Ε. Μαντουλίδη το 2003, θεωρεί ότι οφείλει ένα σημαντικό κομμάτι των σπουδών του στο εξωτερικό και της ακαδημαϊκής του πορείας στον τομέα των Πολιτικών Επιστημών στα εφόδια που πήρε από τα σχολικά χρόνια στα Εκπαιδευτήρια Ε. Μαντουλίδη. Επιπλέον, περιγράφει την εκπαιδευτική διαδικασία ως πολύτιμη εμπειρία στην οποία οφείλει σε μεγάλο βαθμό τη συγκρότηση της προσωπικότητάς του αλλά και τις φιλίες που άντεξαν στον χρόνο. Τα μαθήματα, οι εμπνευσμένοι καθηγητές του και οι ξεχωριστές δραστηριότητες στις οποίες είχε την ευκαιρία να συμμετέχει του έδωσαν τις γνώσεις αλλά και την αυτοπεποίθηση που τον μετέτρεψαν από αγχώδη φιλομαθή έφηβο σε ακαδημαϊκό δάσκαλο.

Ο Μιχάλης μετά την ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έκανε το προπτυχιακό του στο Χάρβαρντ, στη Βοστώνη των ΗΠΑ. Ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στις Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον το 2016 και είναι κάτοχος M. Phil. στη Συγκριτική Πολιτική στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Δούλεψε ως ερευνητής στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για τη Μελέτη των Πολυεθνικών Κοινωνιών στο Γκέτινγκεν της Γερμανίας, ενώ, παράλληλα, έχει διατελέσει επισκέπτης ερευνητής στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών (Sciences Po) στο Παρίσι. Εδώ και ένα χρόνο είναι Λέκτορας Συγκριτικής Πολιτικής στο Τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου. Η έρευνά του εστιάζει στην πολιτική κινητοποίηση των μεταναστών και την πολιτικοποίηση του ζητήματος της μετανάστευσης στην Ευρώπη. Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της πορείας του το αντικείμενο του ήταν οι Πολιτικές Επιστήμες και σχετικά νωρίς επέλεξε να ακολουθήσει μία ακαδημαϊκή καριέρα, την οποία συνεχίζει μέχρι και σήμερα.

Οι πρώτες μέρες στο σχολείο

Μια έντονη πρώτη ανάμνηση που έχω από την πρώτη μου χρονιά είναι ότι είχα επιλεγεί να παίξω σε αγώνα μπάσκετ με κάποιους άλλους επίλεκτους από τη χρονιά μου. Παρόλο που στο σχολείο είχα έρθει με υποτροφία για τις επιδόσεις μου στα μαθήματα, θυμάμαι ότι ο καθηγητής Γυμναστικής, ο κ. Διγκτσής, με είχε επιλέξει να παίξω σ’ αυτόν τον αγώνα, μάλλον γιατί ήμουν ψηλός. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς τώρα. Οι συμπαίκτες μου σ’ εκείνον τον αγώνα ήταν παιδιά που αργότερα έπαιξαν σε ερασιτεχνικές και επαγγελματικές ομάδες και το θυμάμαι πολύ όμορφα και έντονα αυτό. Γενικά το μπάσκετ στα διαλείμματα με βοήθησε να προσαρμοστώ γρήγορα, αν και είχα έρθει από δημόσιο σχολείο και τελικά καταλήξαμε να παίζουμε δίπλα - δίπλα σε παίκτες, όπως ο Νίκος Ζήσης και ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης. Γενικά το σχολείο έδινε έμφαση, τόσο στον αθλητισμό, όσο και στα μαθήματα και αυτό ήταν κάτι που μου άρεσε πολύ.

Ένα πράγμα το οποίο κάθε χρόνο το βλέπω και με συγκινεί είναι οι προκηρύξεις για υποτροφίες, γιατί κι εγώ ξεκίνησα από δημόσιο δημοτικό σχολείο και μέσα από την υποτροφία που έλαβα στα Εκπαιδευτήρια Ε. Μαντουλίδη μπόρεσα πραγματικά να ανοίξω τους ορίζοντές μου και να μου δοθούν πάρα πολλές ευκαιρίες. Και γι’ αυτό είμαι πολύ ευγνώμων και χρωστώ πολλά πράγματα στο σχολείο.

Η σχέση μου με τους δασκάλους

Ήταν πολύ καλή. Τους θυμάμαι όλους με αγάπη και νοσταλγία. Νοιάζονταν πραγματικά για μας και μας έμαθαν πάρα πολλά, ο καθένας με το δικό του εκπαιδευτικό στιλ. Θεωρώ μάλιστα ότι στις πλείστες των περιπτώσεων δεν χρειαζόταν εξωτερικό φροντιστήριο για το κάτι παραπάνω. Οι καθηγητές μας στο Γυμνάσιο και το Λύκειο μας προσέφεραν ό,τι χρειαζόταν. Με κάποιους μάλιστα κρατάμε επαφή μέχρι και σήμερα και είναι κάτι που μου δίνει μεγάλη χαρά.

Το σχολείο ενίσχυσε τα ταλέντα μου

Σίγουρα τόσο τα μαθήματα όσο και άλλες δραστηριότητες που είχαμε στο σχολείο με βοήθησαν πολύ στην ακαδημαϊκή μου πορεία. Έμαθα πάρα πολύ καλά αγγλικά και γαλλικά από την καθηγήτριά μας, την κ. Ε. Χαραλαμποπούλου, τα οποία καταλαβαίνετε πόσο χρήσιμα ήταν στις σπουδές μου στο εξωτερικό. Σημαντικές αποδείχθηκαν στη συνέχεια και άλλες δραστηριότητες που είχαμε στο σχολείο. Στη δική μου περίπτωση τα Forensics, οι Ρητορικοί Λόγοι, οι διαγωνισμοί Μαθηματικών, Αρχαίων Ελληνικών, ενώ άλλοι συμμαθητές μου έκαναν Πληροφορική, Θέατρο, Μουσική. Όλα αυτά γίνονταν σε υψηλό επίπεδο, με συμμετοχές σε πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς, γι’ αυτό και νομίζω ότι μας έκαναν πολύ πιο ολοκληρωμένους ως εφήβους και έχτισαν και την αυτοπεποίθησή μας.

Η μοναδική σχολική ζωή

Ήταν σίγουρα μία πολύ δημιουργική περίοδος. Ήταν πάρα πολύ παραγωγική μέσα από τη δουλειά και τις ευκαιρίες που μου έδωσε το σχολείο και είμαι πραγματικά ευγνώμων. Επίσης έκανα και πολλούς φίλους που είναι φίλοι στενοί μέχρι και σήμερα. Είναι κάτι που το σχολείο μου προσέφερε και μου προσφέρει ακόμα. Θα έλεγα ότι ως μαθητής ήμουν υπερβολικά τελειομανής και αυτό με άγχωνε. Οι καθηγητές μου, που οι περισσότεροι ακόμα εργάζονται στο σχολείο, θα το επιβεβαιώσουν. Αν ρωτήσετε την κ. Χασιώτη, σίγουρα θα σας πει ότι ήμουν μάλλον ένας αγχωτικός τύπος. Γενικά όμως από αυτήν την περίοδο της ζωής μου έχω πολύ ευχάριστες αναμνήσεις.

Πανελλαδικές, σταθμός στη ζωή του κάθε μαθητή

Ήταν επίπονη η προσπάθεια εισαγωγής. Για μένα, όπως και για τα άλλα παιδιά, θεωρώ ότι το σχολείο έδινε τα εφόδια για την επιτυχία στις εξετάσεις. Αυτό άλλωστε φαίνεται κάθε χρόνο στις υψηλές επιδόσεις που έχουν οι τελειόφοιτοι των Εκπαιδευτηρίων. Έτσι ήταν και τότε. Στη δική μου περίπτωση το σχολείο μου έδωσε τα εφόδια για δύο συστήματα εισαγωγής στο πανεπιστήμιο, το ελληνικό και το αμερικανικό. Και γι’ αυτό χρωστάω πολλά στο σχολείο.

Τα εφόδια που πήρα από το σχολείο

Πολύ χρήσιμα. Από τα αγγλικά και τα γαλλικά που προανέφερα μέχρι την ιστορία που διδασκόταν με τρόπο, ώστε να ακονίζει την κρίση μας. Με την ευκαιρία να στείλω τα χαιρετίσματά μου στην κ. Φωκά και την κ. Χασιώτη. Αλλά και τα μαθηματικά και η στατιστική που χρησιμοποίησα αργότερα στη δουλειά μου. Εκεί νομίζω ότι έπαιζε πολύ μεγάλο ρόλο η ποιότητα των καθηγητών και το υψηλό επίπεδο του σχολείου. Κάθε Τρίτη και Παρασκευή, αν θυμάμαι καλά, είχαμε τα κλαμπ δραστηριοτήτων, όπου μπορούσαμε να κάνουμε το κάτι παραπάνω, να πάμε δηλαδή πέρα από τα σχολικά εγχειρίδια. Εδώ να προσθέσω ότι οι συμμαθητές μου είναι επιτυχημένοι επαγγελματίες σε διάφορους χώρους στην Ελλάδα και το εξωτερικό και θα έλεγα ότι αυτοί οι φίλοι, τα δίκτυα, άνθρωποι από τον Σύλλογο Αποφοίτων είναι κι αυτά σημαντικά εφόδια που φαίνονται χρήσιμα σε βάθος χρόνου.

Σπουδές στο εξωτερικό. Χρήσιμο το υπόβαθρο που μας πρόσφερε το σχολείο

Όταν πήγα στην Αμερική, κατάλαβα ότι το σχολείο μου είχε δώσει σημαντικά εφόδια γι’αυτήν την εμπειρία. Έχω μιλήσει ήδη για τη σημασία των ξένων γλωσσών, για την επαφή με το εξωτερικό μέσα από προγράμματα και διαγωνισμούς. Θα έλεγα μάλιστα ότι στη δική μου την περίπτωση, μ’ ένα πολύ βασικό τρόπο, το σχολείο με προετοίμασε για την εισαγωγή μου στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Θα έλεγα ότι στην ουσία με πήρε από το χέρι στη διαδικασία των αιτήσεων που για μένα και την οικογένειά μου έμοιαζε κάτι αρκετά άπιαστο και θεωρητικό. Τώρα βέβαια το σχολείο έχει χτίσει μια παράδοση δεκαετιών, τότε βρισκόταν ακόμα στην αρχή αυτής της διαδικασίας. Αλλά είχαν τη διορατικότητα οι άνθρωποι των Εκπαιδευτηρίων να συνεργαστούν με τους σωστούς ανθρώπους και να μας προετοιμάσουν.

Η σχέση μου με τα Εκπαιδευτήρια σήμερα

Παρακολουθώ πάντα με ενδιαφέρον τις πρωτοβουλίες των Εκπαιδευτηρίων και χαίρομαι πάρα πολύ για τις επιτυχίες των παιδιών. Είμαι μέλος στον Σύλλογο Αποφοίτων, ίσως όχι τόσο ενεργό όσο θα ήθελα, επειδή μένω στο εξωτερικό. Έχω διατηρήσει πολλούς φίλους και γνωστούς από τα σχολικά μου χρόνια, κάτι το οποίο θεωρώ πολύ μεγάλη κληρονομιά. Και πάντα λέω σε όσους με ρωτούν για το πόσα χρωστώ στο σχολείο και πόσο τυχερός νιώθω που ήμουν εκεί.

Ευάγγελος Μαντουλίδης. Τι θυμάμαι…

Ο Ε. Μαντουλίδης δεν ήταν προσωπικότητα που περνούσε απαρατήρητη. Για το όραμά του μιλάει το έργο του. Δηλαδή ένα σχολείο πρότυπο στη Θεσσαλονίκη και νομίζω και σε όλη την Ελλάδα. Πάντα μου έκανε εντύπωση η επιλογή ανθρώπων που έκανε, η οποία ήταν εξαιρετική. Ο καθένας στο δικό του κομμάτι. Από τους διευθυντές ορχήστρας μέχρι τους συνεργάτες στον επαγγελματικό προσανατολισμό των μαθητών. Σε όλους τους χώρους που δραστηριοποιούνταν το σχολείο διατηρούσε ψηλά τα στάνταρτ. Αυτό σίγουρα αντικατοπτρίζει το όραμα του Ε. Μαντουλίδη και τις επιλογές της οικογένειας Μαντουλίδη. Πολλοί έλεγαν ότι είχε πάντα πολύ υψηλά στάνταρτ ή ήταν κάπως αυστηρός. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι κάποια στιγμή είχαμε αποφασίσει να βγάλουμε με μία συμμαθήτριά μου, την Κέλλυ την Παπαδοπούλου, μία σχολική εφημερίδα. Την ονομάσαμε «Εφήμερα» και φιλοξενούσαμε άρθρα από πολλούς συμμαθητές μας διαφορετικών αποχρώσεων. Τη μοιράσαμε στις τάξεις του Λυκείου. Θυμάμαι ότι ο κ. Μαντουλίδης μας είχε ενθαρρύνει και είχε βοηθήσει στην εκτύπωση της εφημερίδας χωρίς όμως να παρέμβει έστω και στο ελάχιστο στο περιεχόμενο. Αυτό είναι ενδεικτικό στοιχείο της ποιότητας του ανθρώπου.

Πρόθυμος να στηρίξω το έργο του σχολείου μου

Μία περίπτωση θα ήταν να μιλήσω σε μαθητές του σχολείου για θέματα του γνωστικού μου αντικειμένου. Για παράδειγμα για το πώς λειτουργεί η Ε.Ε. ή για το μεταναστευτικό ζήτημα ή για μία καριέρα με πτυχίο Πολιτικών Επιστημών. Μια άλλη περίπτωση θα ήταν να μοιραστώ την εμπειρία μου από τα πανεπιστήμια του εξωτερικού όπου έχω σπουδάσει και εργαστεί καθώς και το πανεπιστήμιο που εργάζομαι αυτή τη στιγμή, που είναι το πανεπιστήμιο Κύπρου, ένα ελληνόφωνο πανεπιστήμιο.