Η παγκόσμια ελίτ

Τον Ιούνιο του 2023, η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ που απαγόρευε στα Αμερικάνικα πανεπιστήμια να χρησιμοποιούν φυλετικά κριτήρια στις εισαγωγές (η λεγόμενη θετική δράση, “affirmative action”) προκάλεσε έντονο διάλογο.

Οι περισσότερες εκπαιδευτικές μελέτες σχετικά με τον κοινωνικοοικονομικό αντίκτυπο των πτυχίων από εξαιρετικά επιλεκτικά πανεπιστήμια απέτυχαν να ποσοτικοποιήσουν ποια είναι η πραγματική προστιθέμενη αξία της απόκτησης πτυχίου από αυτά. Οι απόφοιτοι αυτών των πανεπιστημίων έχουν ασυνήθιστα υψηλούς μισθούς μετά το πανεπιστήμιο, αλλά έχουν επίσης και εξαιρετικά διαπιστευτήρια από τις σχολικές τους μέρες. Αυτό σημαίνει ότι, σε γενικές γραμμές, οι καλύτεροι μαθητές του γυμνασίου είναι αυτοί που γίνονται και επιτυχημένα στελέχη σε εταιρείες.

Υπάρχει όμως μια έρευνα που το αμφισβητεί αυτό. Η Στέισι Ντέιλ και ο Άλαν Κρούγκερ από το Princeton ανακάλυψαν ότι οι απόφοιτοι πανεπιστημίων που κατατάσσονται ψηλότερα στις λίστες δεν κερδίζουν, κατά μέσο όρο, περισσότερα από αυτούς που αποφοιτούν από πιο “δεύτερα” πανεπιστήμια.

Στις 24 Ιουλίου 2023, οι Ρατζ Τσέτι, Ντέιβιντ Ντέμινγκ και Τζον Φρίντμαν του Πανεπιστημίου Harvard και Brown παρουσίασαν μια αντιφατική έρευνα η οποία εξετάζει 3 τύπους πανεπιστημίων:

1. “Ivy-plus”, το οποίο περιλαμβάνει το Harvard, το Yale, το Princeton, το Duke, το πανεπιστήμιο του Chicago, το Stanford και το MIT;
2. “Άλλα πολύ επιλεκτικά ιδιωτικά πανεπιστήμια”, όπως το Caltech και το πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης;
3. “Πολύ επιλεκτικά εμβληματικά δημόσια πανεπιστήμια”, όπως το πανεπιστήμιο της California, το Berkeley και το Πανεπιστήμιο του Michigan.

Παρακολούθησαν 2.400.000 μαθητές που υπέβαλαν αίτηση σε ελίτ ιδρύματα μεταξύ 2001 και 2015 από το γυμνάσιο έως τις αρχές της δεκαετίας του ‘ 30 χρησιμοποιώντας:

• Φορολογικές δηλώσεις
• Επιδοτήσεις διδάκτρων
• Βαθμολογίες σε εισαγωγικά τεστ και
• Αρχεία εισαγωγής των πανεπιστημίων

Οι ερευνητές κατέληξαν σε μερικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα:

• Τα πολύ επιλεκτικά ιδρύματα είναι ο καλύτερος τρόπος για να εισέλθουν στην οικονομική και επαγγελματική ελίτ της Αμερικής, επομένως οι μαθητές πρέπει να τελειοποιήσουν τα βιογραφικά τους.
• Οι προτιμήσεις αυτών των πανεπιστημίων για παιδιά αποφοίτων, αθλητών και μαθητών ιδιωτικών σχολείων τους αναγκάζουν, σε τεράστιο βαθμό, να δεχτούν τα παιδιά των πλουσιότερων οικογενειών της Αμερικής, εις βάρος των λιγότερο προνομιούχων, καλύτερα ειδικευμένων υποψηφίων που θα ήταν πιο πιθανό να πετύχουν μετά την αποφοίτησή τους.
• Η κατάργηση αυτών των κανονισμών όχι μόνο θα αυξήσει την κοινωνικοοικονομική ποικιλομορφία σε τέτοια πανεπιστήμια, αλλά και θα ενισχύσει τη νοημοσύνη των μελλοντικών ελίτ της Αμερικής.

Κατά τη διάρκεια της 583 χρονης ιστορίας του, το κολλέγιο του Ίτον μπορεί να καυχηθεί ότι οι απόφοιτοί του αποτελούν πάνω από το 33% των 57 Πρωθυπουργών της Βρετανίας. Με παρόμοιο τρόπο με τα κορυφαία πανεπιστήμια του Ηνωμένου Βασιλείου, ο αριθμός των αποφοίτων Ivy-plus που κατακτούν θέσεις ισχύος δείχνει ότι αυτοί οι απόφοιτοι έχουν μεγάλη επιρροή παρά το μικρό αριθμό τους. Οι απόφοιτοι των IVY plus αποτελούν:

• Το 66% των δικαστών του Ανωτάτου Δικαστηρίου (από το 1967)
• Το 42% των προέδρων των ΗΠΑ
• Το 25% των γερουσιαστών
• Το 12% των Fortune 500 CEOs

Όσον αφορά τις μέσες αποδοχές, αυτή η προσέγγιση επιβεβαίωσε ότι η συμμετοχή στο Ivy-plus δεν φαίνεται να έχει σημασία. Υπάρχει μια λεπτομέρεια που αξίζει όμως να αναφερθεί:

Το πιο επιτυχημένο υποσύνολο αποφοίτων Ivy-plus κέρδισε πολύ περισσότερα από τους πιο επιτυχημένους αποφοίτους άλλων πανεπιστημίων. Μέχρι την ηλικία των 33 ετών, όσοι πήγαν σε πανεπιστήμια Ivy-plus είχαν 60% περισσότερες πιθανότητες να είναι στο ανώτατο 1% των μισθωτών από εκείνους που αποφοίτησαν από κορυφαία δημόσια πανεπιστήμια.

Εάν τα πανεπιστήμια Ivy-plus ενισχύουν τις πιθανότητες επαγγελματικής επιτυχίας των μαθητών τους, η διαδικασία επιλογής των φοιτητών τους θα πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά. Το 2^ο κύριο πόρισμα της μελέτης είναι ότι 3 χαρακτηριστικά που σταθμίζονται σε μεγάλο βαθμό από την επιτροπή που εξετάζει τις αιτήσεις ευνοούν τους αιτούντες με κακές προοπτικές μετά το πανεπιστήμιο αλλά με πλούσιους γονείς.

Οι γονείς που κερδίζουν περισσότερο από το 95% των Αμερικανών δεν είναι πιο πιθανό από τον μέσο φοιτητή με τα ίδια αποτελέσματα δοκιμών να παρακολουθήσουν ένα πανεπιστήμιο Ivy-plus. Ωστόσο, όσοι βρίσκονται στο κορυφαίο 0,1% και το 99^ο εκατοστημόριο του οικογενειακού εισοδήματος είναι περίπου 2 φορές και 3 φορές πιο πιθανό να γίνουν δεκτοί. Εάν τα αποτελέσματα των εξετάσεων καθορίζουν μόνο την είσοδο, το 7% των φοιτητών των πανεπιστημίων Ivy-plus θα προέρχεται από το ανώτατο 1% της κατανομής εισοδήματος. Ο πραγματικός αριθμός είναι … 16%!

Ο ιδανικός αποδιοπομπαίος τράγος θα ήταν η επιτροπή που εξετάζει τις αιτήσεις. Αλλά αυτό είναι πολύ απλοϊκό. Είναι γεγονός ότι τα πλούσια παιδιά υποβάλλουν πιο συχνά αίτηση και παρακολουθούν πανεπιστήμια Ivy-plus.

Τα παιδιά αποφοίτων είναι 4 φορές πιο πιθανό να παρακολουθήσουν ένα πανεπιστήμιο Ivy-plus από ό, τι τα παιδιά που δεν είναι γόνοι αποφοίτων με ανάλογα ακαδημαϊκά επιτεύγματα. Δεν είναι πιο πιθανό να παρακολουθήσουν πανεπιστήμια Ivy-plus από τους γονείς τους. Σχεδόν το 15% των αιτούντων Ivy-plus από το κορυφαίο 0,1% είναι απόγονοι ισχυρών οικογενειών.

Η επιμονή των επιλεκτικών ιδρυμάτων να έχουν ομάδες σε δεκάδες αθλήματα, συμπεριλαμβανομένων των αγαπημένων της ανώτερης τάξης όπως η κωπηλασία και το λακρός, ωφελεί τις πλούσιες οικογένειες. Το 5% των μαθητών Ivy-plus των οποίων οι γονείς κερδίζουν λιγότερο από το 60% είναι αθλητές. Το 13% προέρχεται από το πλουσιότερο 1%.

Η έρευνα διαπιστώνει επίσης ότι οι μη εκπαιδευτικές αξιολογήσεις ευνοούν τους πλούσιους. Αυτές οι βαθμολογίες αξιολογούν εξωσχολικές δραστηριότητες όπως το θέατρο, η συζήτηση και η συγγραφή φοιτητικών εφημερίδων, οι οποίες είναι ιδιαίτερα συχνές σε μη θρησκευτικά ιδιωτικά σχολεία όπου τα παιδιά πλουσίων οικογενειών φοιτούν.

Οι μαθητές από τις ευκατάστατες οικογένειες του 1% λαμβάνουν πολύ υψηλότερες μη εκπαιδευτικές βαθμολογίες από εκείνους με συγκρίσιμα αποτελέσματα στις εξετάσεις. Οι μαθητές μη θρησκευτικών ιδιωτικών σχολείων έχουν διπλάσιες πιθανότητες από τους καλούς μαθητές κρατικών σχολείων με ίσες ακαδημαϊκές ικανότητες να γίνουν δεκτοί σε πανεπιστήμια Ivy-plus.

Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια μπορούν να επιλέξουν αιτούντες για οποιονδήποτε νομικό λόγο. Μπορεί να προτιμούν μια τάξη με:

1. Ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς με το πανεπιστήμιο
2. Διάφορα αθλήματα μεταξύ των πανεπιστημίων
3. Εξαιρετικά εξωσχολικά επιτεύγματα

σε σχέση με μια με τους πιο έξυπνους αιτούντες. Και τα 3 από αυτά τα χαρακτηριστικά αυξάνουν τη συμμετοχή μαθητών των οποίων οι γονείς μπορούν να δωρίσουν τα περισσότερα, κάτι που μπορεί να είναι ένα απρόβλεπτο όφελος για τα πανεπιστήμια. Εκτός λοιπόν της ανισότητας ακόμα και αυτές οι προκαταλήψεις επηρεάζουν τον αμερικανικό πολιτισμό.