Φαίδων Μηλιάδης ’05: Το σχολείο μας υπερέβαινε τα στερεότυπα

Φαίδων Μηλιάδης ’05: Το σχολείο μας υπερέβαινε τα στερεότυπα

Ο Φαίδων Μηλιάδης, απόφοιτος του 2005, σήμερα είναι μέλος της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στην οποία ανέλαβε χρέη εξάρχοντα. Μετά την αποφοίτησή του από τα Εκπαιδευτήρια Ε. Μαντουλίδη σπούδασε μουσική για τέσσερα χρόνια στο Λονδίνο, στο Royal College of Music απ’ όπου απέκτησε Bachelor στο βιολί και συνέχισε το Master στις Βρυξέλλες. Επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε στη Λυρική Σκηνή για τρία χρόνια, και από το 2017 είναι στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Εκτός από μέλος της Κρατικής, ασχολείται με τη μουσική δωματίου, δίνει ρεσιτάλ στην Αθήνα αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα και στο εξωτερικό.Είναι ιδρυτικό μέλος του Trio El Greco.

Ο Φαίδων Μηλιάδης στη συνέντευξη που μας παραχώρησε στη σειρά «Χρυσές αναμνήσεις από το σχολείο», μοιράστηκε μαζί μας μνήμες του από το σχολείο, στο οποίο φοίτησε από το Νηπιαγωγείο έως την ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, θυμήθηκε τους καθηγητές του και αυτά που τον καθόρισαν στη μετέπειτα ακαδημαϊκή και επαγγελματική του πορεία.

Οι πρώτες μέρες στο Σχολείο

Στα Εκπαιδευτήρια Ε. Μαντουλίδη ήμουν από τα Νήπια έως τη Γ΄Λυκείου. Μου είναι δύσκολο να θυμηθώ κάποιο συγκεκριμένο στιγμιότυπο από τότε που ήμουν 5 – 6 ετών. Αυτό που μου έχει μείνει είναι οι φίλοι. Ακόμα έχω φίλους που είμαστε μαζί, είτε από τα νήπια, είτε από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Θα είμαστε φίλοι για μια ζωή, πιστεύω. Στο σχολείο, στις διακοπές πάντα μαζί. Οπότε μου είναι δύσκολο να διαλέξω ένα. Είναι όλες οι στιγμές που έχω με τους φίλους μου και μου θυμίζουν τα χρόνια του σχολείου.

Η σχέση με τους δασκάλους

Ήταν πάντα καλή. Αυτό μου έχει μείνει. Ο χρόνος φιλτράρει, αλλά αυτός θα είναι ο μέσος όρος σίγουρα. Τους θυμάμαι όλους με το όνομά τους. Από το Δημοτικό θυμάμαι ποιον δάσκαλο είχα σε κάθε τάξη και πολλούς καθηγητές από το Γυμνάσιο – Λύκειο. Οπότε θα ήταν καλοί. Μάλιστα η μητέρα ενός πολύ κοντινού μου φίλου, του Γιάννη Κωνσταντινίδη είναι καθηγήτρια στο σχολείο και από εκεί έχουμε κρατήσει κάποια επαφή.

Το σχολείο ενίσχυσε τα ταλέντα μου

Δεν με εμπόδισε καθόλου. Μπορεί να ακούγεται απαισιόδοξο, αλλά είναι μεγάλο πράγμα. Γιατί το σχολείο μας προσπαθώντας πάντα να έχει πολύ καλά αποτελέσματα , όπως και έχει, στις πανελλαδικές εξετάσεις, έδινε αρκετή βάση στη σωστή μελέτη, στην προετοιμασία κ.λπ. Θα μπορούσε ένα παιδί σαν κι εμένα, που ήθελα να κάνω κάτι τελείως διαφορετικό να με αποπροσανατολίσει. Να με βάλει σε έναν δρόμο που δεν ήθελα. Και αυτό δεν συνέβη. Και το σκέφτομαι αργότερα και το εκτιμώ πάρα πολύ, γιατί μου δόθηκε η ευκαιρία να ακολουθήσω εντελώς τον δρόμο που ήθελα και δεν υπήρχε καμία πίεση, για να δοκιμάσω έστω και κάτι άλλο. Και φυσικά μέσω της Ορχήστρας του σχολείου, έμαθα και αυτό το είδος της μουσικής, της μη κλασικής μουσικής, από το οποίο έχω κερδίσει πολλά. Αν δεν μου το πρόσφερε το σχολείο, δεν θα είχα ασχοληθεί.

Η μοναδική σχολική ζωή

Ως μαθητής κάποια πράγματα δεν μπορείς να τα εκτιμήσεις. Ή μάλλον τα βλέπεις αλλιώς. Στα Εκπαιδευτήρια μας δόθηκαν πολλές ευκαιρίες σε διάφορους τομείς. Και σ΄ εμένα που έγινα μουσικός αλλά και σε κάποιον που δεν έγινε. Επίσης, σε κάποιον που δεν έγινε αθλητής του δόθηκαν ευκαιρίες να ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Υπήρχαν πολλές ευκαιρίες, για να δοκιμάσεις πράγματα. Το σχολείο δεν ήταν κολλημένο, με τον κλασικό χαρακτήρα του ελληνικού σχολείου, που είναι στοχο – προσηλωμένο μόνο στα μαθήματα του Υπουργείου.

Πανελλαδικές: Σταθμός στη ζωή του κάθε μαθητή

Για μένα οι πανελλαδικές δεν ήταν επίπονη διαδικασία, γιατί είχα επιλέξει να σπουδάσω μουσική στο εξωτερικό. Εγώ τις εξετάσεις μου τις είχα δώσει νωρίτερα, από την αρχή της Γ΄ Λυκείου είχα κάνει τις εισαγωγικές μου και ήμουν άνετος. Οπότε πανελλαδικές έδωσα όπως όλοι, μελέτησα ίσως λίγο λιγότερο, πέρασα σε κάποια σχολή, αλλά δεν είναι κάτι που θυμάμαι όπως τα περισσότερα παιδιά με άσχημες αναμνήσεις ή με πάρα πολύ άγχος.

Τα εφόδια που πήρα από το σχολείο

Αυτό που πήρα από το σχολείο ήταν ένας τρόπος δουλειάς, τρόπος επικοινωνίας με τους γύρω μου, που σίγουρα λείπει από τα περισσότερα σχολεία στην Ελλάδα. Δηλαδή βρέθηκα σε ένα ξένο πανεπιστήμιο με απαιτήσεις, προθεσμίες, εργασίες, κάποια ακαδημαϊκά στάνταρτ στα οποία είναι δύσκολο για κάποιον 18χρονο να ανταποκριθεί. Αλλά στάθηκα αρκετά καλά. Και σίγουρα βοήθησε η αγγλική γλώσσα. Δεν χρειάστηκε να κάνω ποτέ μαθήματα, φροντιστήρια, για να έχω αυτά τα πτυχία που απαιτούνταν στα πανεπιστήμια του εξωτερικού.

Σπουδές στο εξωτερικό: Χρήσιμο υπόβαθρο που μας πρόσφερε το σχολείο

Επειδή σπούδασα μουσική, δεν θα πω ότι πήρα συγκεκριμένες γνώσεις σε σχέση με αυτό που σπούδασα, αλλά πήρα τον τρόπο δουλειάς. Δηλαδή το να ετοιμάσεις μία εργασία, το να μπορείς να είσαι συνεπής, να γράψεις ένα κείμενο με αρχή μέση και τέλος. Δηλαδή αυτά που είναι χρήσιμα για όλους, ανεξαρτήτως τι κάνουν στη ζωή τους.

Η σχέση μου με τα Εκπαιδευτήρια σήμερα

Είναι καλή. Έχω φίλους από το σχολείο, οι οποίοι είναι ακόμα πιο εμπλεκόμενοι από εμένα. Κρατάω επαφή με τον κ. Πολυμενέρη, τον διευθυντή της Ορχήστρας και με κάποιους ακόμα καθηγητές. Μπορώ να πω ότι είναι πάνω από τον μέσο όρο.

Πρόθυμος να στηρίξω το έργο του σχολείου μου

Θα μπορούσα να μιλήσω σε μαθητές για τις σπουδές στο εξωτερικό στον τομέα της μουσικής, για την επαγγελματική αποκατάσταση στη μουσική, και στην Ελλάδα ιδιαίτερα που είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο και φυσικά είμαι ανοικτός σε κάποιο σεμινάριο, κάποια συνεργασία με τους καθηγητές μουσικής του σχολείου.

Μετάβαση στο περιεχόμενο