Το 2018, περίπου 2.000.000 Αμερικανοί μαθητές θα κάνουν αίτηση για την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο. Οι περισσότεροι από αυτούς θα κάνουν αίτηση σε πανεπιστήμια κοντά στον τόπο διαμονής τους, χωρίς αυτά να έχουν κάποια παγκόσμια αναγνώριση. Ωστόσο, για τις οικογένειες των οποίων τα παιδιά κάνουν αίτηση στα κορυφαία πανεπιστήμια της Αμερικής, γνωστά και ως κορυφαία IVY league πανεπιστήμια, η εισαγωγή αποτελεί μία διαδικασία υψηλού κόστους και υψηλής πίεσης.
Η μεσαία τάξη μεγαλώνει στις αναδυόμενες αγορές. Η Ινδία και η Κίνα αναπτύσσονται. Οι Κινέζοι δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην ποιοτική εκπαίδευση. Η πολιτική του ενός παιδιού κάνει τους Κινέζους γονείς να πληρώνουν αδρά έτσι ώστε να παρέχουν στο παιδί τους το καλύτερο.
Αυτή η διαδικασία ξεκινά από το νηπιαγωγείο. Οι γονείς που δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στην εκπαίδευση των παιδιών τους, εγγράφουν τα παιδιά τους στα λεγόμενα σχολεία προετοιμασίας. Τα εν λόγω σχολεία έχουν ιστορικό εισαγωγής στα κορυφαία IVY league πανεπιστήμια. Η διαδικασία εισαγωγής είναι ιδιαίτερα απαιτητική.
Οι γονείς χρησιμοποιούν σύμβουλους εκπαίδευσης για να μεγιστοποιήσουν τις πιθανότητες επιτυχίας των παιδιών τους. Μόνο στην Αμερική οι γονείς δαπανούν κάθε χρόνο 500.000.000 σε ανεξάρτητους σύμβουλους εκπαίδευσης. Στο εν λόγω ποσό δεν περιλαμβάνονται το κόστος των μαθημάτων προετοιμασίας και των εξόδων ταξιδιού (επισκέψεις στην πόλη του πανεπιστημίου, αεροπορικά εισιτήρια, διαμονή κλπ.) που σχετίζονται με αυτή. Πολλά κορυφαία πανεπιστήμια έχουν περισσότερους φοιτητές από το 1% παρά από το κατώτερο 60%. Κατά συνέπεια, η εκπαίδευση μεγαλώνει την ανισότητα!
Είναι πραγματικά σημαντικό να σπουδάσετε σε ένα κορυφαίο πανεπιστήμιο; Αξίζει πραγματικά το άγχος και τα χρήματα που σχετίζονται με όλη τη διαδικασία; Τα κορυφαία IVY league πανεπιστήμια παρέχουν περισσότερα από μία παγκόσμιας κλάσης διδασκαλία. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα που παρουσιάζουν είναι η ύπαρξη ενός διαδεδομένου δικτύου αποφοίτων και η επικύρωση σε όλους τους μελλοντικούς εργοδότες ότι είσαι ταλαντούχος. Το πανεπιστήμιο δεν είναι απλώς μία εκπαίδευση; είναι ένα δίκτυο και μία ταυτότητα.
Τα κορυφαία IVY league πανεπιστήμια στην Αμερική είναι δυσανάλογα υπεύθυνα για τη δημιουργία της Αμερικάνικης ελίτ. Περίπου το 45% των δισεκατομμυριούχων της Αμερικής και περισσότερο από το 50% της λίστας Forbes των ισχυρότερων ανθρώπων παρακολούθησαν πανεπιστήμια όπου οι εισαχθέντες πρωτοετείς έχουν κατά μέσο όρο βαθμούς SAT που ανήκουν στο κορυφαίο 1%.
Στην Αγγλία, περισσότερο από το 40% των φοιτητών στην Οξφόρδη και το Cambridge παρακολούθησαν ιδιωτικά σχολεία. Κάθε χρόνο τα 2 αυτά πανεπιστήμια εισάγουν περισσότερα αγόρια από το Eton παρά από το σύνολο των οικονομικά μη προνομιούχων παιδιών ολόκληρης της χώρας.
Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες αντίθετες ενδείξεις. Το Νοέμβριο του 2002, το Quarterly Journal of Economics συμπεριέλαβε μία δημοσίευση από τους οικονομολόγους Stacy Dale και Alan Krueger, η οποία κατέληγε σε ένα συμπέρασμα που προκαλεί έκπληξη. Για τους περισσότερους σπουδαστές, η αύξηση του μισθού, ως επακόλουθο της εισαγωγής τους σε ένα κορυφαίο πανεπιστήμιο “είναι μηδαμινή ” αν προσαρμόσουμε και τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά κάθε φοιτητή, όπως είναι τα αποτελέσματα διαγωνισμάτων.
Τι σημαίνει αυτό; Ας πάρουμε ως παράδειγμα 2 μαθητές, την Κατερίνα και το Γιάννη που έχουν τις ίδιες βαθμολογίες SAT και κάνουν αίτηση στα ίδια πανεπιστήμια. Η Κατερίνα επιτυγχάνει την εισαγωγή της στο Πανεπιστήμιο του Harvard ενώ ο Γιάννης αποτυγχάνει την εισαγωγή του στο εν λόγω πανεπιστήμιο. Παρόλο που συμβαίνει αυτό, οι 2 μαθητές μπορούν ακόμα να προσδοκούν να έχουν προσεγγιστικά τις ίδιες απολαβές κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής σταδιοδρομίας τους.
Οι 2 οικονομολόγοι επίσης ανακάλυψαν ότι, κατά μέσο όρο, οι βαθμολογίες SAT όλων των πανεπιστημίων όπου ένας σπουδαστής κάνει αίτηση αποτελούν τον ισχυρότερο παράγοντα πρόβλεψης της επιτυχίας του μαθητή συγκριτικά με το πανεπιστήμιο που στην πραγματικότητα φοιτά.
Αυτό το εύρημα υποδηλώνει ότι το ακατέργαστο ταλέντο των μεμονωμένων σπουδαστών αξίζει περισσότερο από τους πόρους των κορυφαίων IVY league πανεπιστημίων. Είναι σαν να λέμε ότι τα ρούχα δεν κάνουν τον άνθρωπο.
Αυτό υποδηλώνει ότι όλα τα χρήματα, το άγχος και ο χρόνος που αφιερώνεται στη διαδικασία εισαγωγής είναι μία σπατάλη για τη συντριπτική πλειονότητα των συμμετεχόντων.
Το 2018 οι οικονομολόγοι από το Virginia Tech, το Tulane, και το Πανεπιστήμιο της Virginia δημοσίευσαν μία νέα μελέτη η οποία επανεξετάζει τα δεδομένα της μελέτης Dale-Krueger. H νέα μελέτη διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ της επιλεκτικότητας των πανεπιστημίων και των μακροπρόθεσμων απολαβών.
Ωστόσο, για τις γυναίκες, “το να παρακολουθήσουν ένα πανεπιστήμιο 100 βαθμών υψηλότερης βαθμολογίας SAT από το μέσο όρο” αύξησε τις απολαβές τους κατά 14% αλλά μείωσε τον έγγαμο βίο τους κατά 4%.
Αυτό δείχνει ότι η επιλεκτικότητα των πανεπιστημίων φαίνεται να έχει σημασία, ιδιαίτερα για τις παντρεμένες γυναίκες, αυξάνοντας τις αποδοχές τους σχεδόν εξ’ ολοκλήρου μέσω της αυξημένης συμμετοχής τους στο εργατικό δυναμικό.
Τι σημαίνει αυτό για μη-οικονομολόγους όπως εμάς; Οι γυναίκες οι οποίες αποφοιτούν από κορυφαία πανεπιστήμια καθυστερούν τον έγγαμο βίο, καθυστερούν να κάνουν παιδιά, και παραμένουν στο εργατικό δυναμικό περισσότερο από τις αντίστοιχες γυναίκες που έχουν αποφοιτήσει από μικρότερης φήμης πανεπιστήμια.
Στη συνέχεια, παρατίθεται άλλη μία μελέτη, η οποία είχε ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Το 2017, πραγματοποιήθηκε μία μελέτη με επικεφαλής τον οικονομολόγο Raj Chetty, η οποία διαπίστωσε ότι οι μαθητές με χαμηλό εισόδημα που φοιτούν σε ένα κορυφαίο πανεπιστήμιο έχουν περισσότερες πιθανότητες να φτάσουν το κορυφαίο 1% των αποδοχών από εκείνους που παρακολουθούν ένα εξαιρετικό δημόσιο πανεπιστήμιο. Με άλλα λόγια, τα επιλεκτικά πανεπιστήμια εμφανίζονται να κάνουν τη διαφορά στη ζωή των μειονοτήτων και των μαθητών των οποίων οι γονείς δεν έχουν καμία εκπαίδευση πανεπιστημίου.
Ποια είναι η αιτία γι’ αυτό; Γιατί τα κορυφαία πανεπιστήμια βοηθούν τις μειονότητες περισσότερο από τους τυπικούς λευκούς και εύπορους μαθητές; Δε θα έπρεπε να ισχύει ίδια μεταχείριση δεδομένου ότι έχουν τους ίδιους εκπαιδευτικούς και τα ίδια μαθήματα; Είναι το κίνητρο που οι λιγότερο εύποροι μαθητές παρουσιάζουν. Δεδομένου ότι δεν έχουν διασυνδέσεις από τους γονείς τους, απαιτείται να έχουν κίνητρο και να είναι πειθαρχημένοι.
Έτσι, έχουν πραγματικά σημασία τα κορυφαία πανεπιστήμια; Ναι, αλλά στην πραγματικότητα εξαρτάται από εσένα, από το ποιος είσαι. Εξαρτάται από το αν προέρχεσαι από ένα μη προνομιούχο υπόβαθρο. Ένα κορυφαίο πανεπιστήμιο βοηθά τους φοιτητές χαμηλού εισοδήματος να αυξήσουν τα κέρδη τους, και ενθαρρύνει τις γυναίκες να καθυστερήσουν τον έγγαμο βίο και να εργάζονται περισσότερο, παρόλο που δεν αυξάνουν τα ωρομίσθια.
Τι θα γινόταν αν οι εργοδότες είχαν πρόσβαση σε ακριβή, πραγματικά και κατανοητά σύνολα δεδομένων σχετικά με κάθε υποψήφιο για εργασία; Τα μεγάλα (σε όγκο) δεδομένα που υπάρχουν στην εκπαίδευση μπορούν να συμβάλλουν σε αυτό. Σε λιγότερο από 10 χρόνια οι υποψήφιοι για εργασία θα μπορούν να δείξουν σε ατομικό επίπεδο αυτό που πραγματικά γνωρίζουν.
Τα κορυφαία πανεπιστήμια θα ξεκινήσουν να αναζητούν νεοσύλλεκτους έξω από τα κορυφαία IVY league πανεπιστήμια, οι οποίοι θα ταιριάζουν με τον προφίλ τους. Η McKinsey δεν ενδιαφέρεται για το Princeton. Την ενδιαφέρει να βρει το καλύτερο άτομο για την αντίστοιχη θέση εργασίας. Το πτυχίο πανεπιστημίου θα σταματήσει να είναι ένδειξη για την ικανότητα.
Τα πανεπιστήμια και τα σχολεία θα επηρεαστούν. Οι εργοδότες θα γνωρίζουν ποιο σχολείο εκπαιδεύει με συνέπεια τους καλύτερους μηχανικούς. Κατά συνέπεια, οι μαθητές θα ακολουθήσουν τα αντίστοιχα επαγγέλματα. Δε θα τους ενδιαφέρει πλέον να αποκτήσουν ένα πτυχίο από ένα κορυφαίο IVY league πανεπιστήμιο.
Εκπαιδευτήρια Ε. Μαντουλίδη
